Decyzja

Na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256 ze zm., z 2021 r. poz. 54 ze zm.), w zw. z art. 160 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. z 2019, poz.1781) oraz art. 12 pkt 2, art. 22 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 922 z późn. zm.) oraz art. 57 ust. 1 lit. a) i f) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 4.05.2016, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 127 z 23.05.2018 str. 2), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie skargi R. P., zam. w Ż na nieprawidłowości w procesie przetwarzania jego danych osobowych przez P. S.A. z siedzibą we W. przy ul. (…) Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych,

umarza postępowanie.

UZASADNIENIE

 Do Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (obecnie Urząd Ochrony Danych Osobowych) wpłynęła skarga Pana R. P., zam. w Ż., zwanego dalej: Skarżącym, na nieprawidłowości w procesie przetwarzania danych osobowych przez P. S.A. z siedzibą we W. przy ul. (…), zwany dalej: Spółką.

W treści skargi Skarżący poinformował, że Spółka „podszyła” się pod jego operatora telefonicznego i zawarła z nim umowę pozyskując jego dane osobowe. Skarżący wniósł o nakazanie usunięcia jego danych osobowych przez Spółkę.

W toku postępowania administracyjnego przeprowadzonego w niniejszej sprawie Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych (dalej: „Prezes UODO”) ustalił, co następuje.

1. Spółka przetwarzała dane osobowe Skarżącego w związku z zawarciem i realizacją umowy (…) z dnia 3 grudnia 2012 roku nr (…), zwana dalej: „umową”. Spółka przetwarzała dane osobowe Skarżącego także w celach marketingowych (dowód: pismo Spółki z dnia 6 maja 2013 r.). Skarżący zrezygnował z usługi w oświadczeniu z dnia 28 stycznia 2013 roku.

2. Spółka przetwarzała dane osobowe  Skarżącego w zakresie imienia, nazwiska, numeru telefonu, adresu zamieszkania, numeru PESEL oraz danych z faktury telekomunikacyjnej (dowód: pismo z dnia 18 marca 2014 roku).

3. Spółka zaprzestała przetwarzania danych osobowych Skarżącego w związku z rozwiązaniem przez niego umowy i spłatą zadłużenia, także w celach marketingowych (dowód: pismo z dnia 18 marca 2014 r.)

4. Z wyjaśnień Spółki wynika, że po rozwiązaniu umowy ze Skarżącym Spółka przetwarzała jego dane osobowe w celach związanych z archiwizacją dokumentów podatkowych oraz rachunkowych przez okres nie krótszy niż 5 lat na podstawie art. 74 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości, zwanej dalej ustawą o rachunkowości (dowód: pismo z dnia 24 listopada 2020 r.)

5. Aktualnie Spółka nie przetwarza danych osobowych Skarżącego z powodu upływu terminów przewidzianych w ustawie o rachunkowości (dowód: pismo z dnia 24 listopada 2020 r.).

W tym stanie faktycznym Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych zważył, co następuje.

Z dniem 25 maja 2018 r., wraz z wejściem w życie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1000), Biuro Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych stało się Urzędem Ochrony Danych Osobowych. Postępowania prowadzone przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, wszczęte i niezakończone przed 25 maja 2018 r. prowadzone są przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych, na podstawie ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 922 ze zm.) zgodnie z zasadami określonymi w Kodeksie postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm.), zwanym dalej ,,Kpa”. Wszelkie czynności podejmowane przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych przed 25 maja 2018 r. pozostają skuteczne (art. 160 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych).

Stosownie do art. 57 ust. 1 lit f) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych osobowych) (Dz. Urz. UE L 119 z 4.05.2016, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 127 z 23.05.2018 str. 2), bez uszczerbku dla innych zadań określonych na mocy niniejszego rozporządzenia każdy organ nadzorczy na swoim terytorium rozpatruje skargi wniesione przez osobę, której dane dotyczą, lub przez podmiot, organizację lub zrzeszenie zgodnie z art. 80, w odpowiednim zakresie prowadzi postępowania w przedmiocie tych skarg i w rozsądnym terminie informuje skarżącego o postępach i wynikach tych postępowań, w szczególności jeżeli niezbędne jest dalsze prowadzenie postępowań lub koordynacja działań z innym organem nadzorczym.

Na wstępie wskazać należy, że Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych wydając decyzję administracyjną zobowiązany jest do rozstrzygania w oparciu o stan faktyczny istniejący w chwili wydania tej decyzji. Jak podnosi doktryna „organ administracji publicznej ocenia stan faktyczny sprawy według chwili wydania decyzji administracyjnej. Reguła ta odnosi się także do oceny stanu prawnego sprawy, co oznacza, że organ administracji publicznej wydaje decyzję administracyjną na podstawie przepisów prawa obowiązujących w chwili jej wydania (…). Rozstrzyganie w postępowaniu administracyjnym polega na zastosowaniu obowiązującego prawa do ustalonego stanu faktycznego sprawy administracyjnej. W ten sposób organ administracji publicznej realizuje cel postępowania administracyjnego, jakim jest urzeczywistnienie obowiązującej normy prawnej w zakresie stosunków administracyjno-prawnych, gdy stosunki te tego wymagają” (Komentarz do ustawy  z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego M. Jaśkowska, A. Wróbel, Lex., el/2012). Ponadto, w wyroku z dnia 7 maja 2008 r. w sprawie o sygn. akt I OSK 761/07, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż „badając bowiem legalność przetwarzania danych osobowych, GIODO ma obowiązek ustalenia, czy na datę wydawania rozstrzygnięcia w sprawie dane konkretnego podmiotu są przetwarzane oraz czy czynione to jest w sposób zgodny z prawem”.

Odnosząc powyższe do ustalonego stanu faktycznego, podkreślić należy, że decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia, jakie musi być wydane w przedmiotowej sprawie, ma okoliczność, że dane osobowe Skarżącego nie są obecnie przetwarzane przez Spółkę. Stwierdzić zatem należy, że postępowanie stało się bezprzedmiotowe i w związku z czym należy je umorzyć.

W tej sytuacji niniejsze postępowanie podlega umorzeniu na podstawie art. 105 § 1 Kpa, wobec jego bezprzedmiotowości. Zgodnie z ww. przepisem, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości lub w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości lub w części. Brzmienie powołanej regulacji nie pozostawia wątpliwości, iż w razie stwierdzenia bezprzedmiotowości postępowania organ prowadzący to postępowanie obligatoryjnie je umarza. Jednocześnie w literaturze przedmiotu wskazuje się, że bezprzedmiotowość postępowania administracyjnego, o której stanowi art. 105 § 1 Kpa oznacza, że brak jest któregoś z elementów materialnego stosunku prawnego, a wobec tego nie można wydać decyzji załatwiającej sprawę przez rozstrzygnięcie jej co do istoty (B. Adamiak, J. Borkowski „Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz” 7 wydanie Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2005 r., str. 485). Takie samo stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 27 lutego 2008 r.  (III SA/Kr 762/2007): „Postępowanie staje się bezprzedmiotowe, gdy brak któregoś z elementów stosunku materialnoprawnego, co powoduje, że nie można załatwić sprawy przez rozstrzygnięcie co do istoty”.

W tym stanie faktycznym i prawnym Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych rozstrzygnął, jak w sentencji.

Na podstawie art. 127 § 3 Kpa od niniejszej decyzji stronie przysługuje prawo do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji stronie. Jeżeli strona nie chce skorzystać z prawa do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, ma prawo do wniesienia skargi na decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w terminie 30 dni od dnia doręczenia jej stronie. Skargę wnosi się za pośrednictwem Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych (adres: ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa). Wpis od skargi wynosi 200 złotych. Strona ma prawo ubiegania się o prawo pomocy, w tym zwolnienie od kosztów sądowych.